คุณอัษฎาวุธ เหลืองสุนทร บอกว่า การดูแลความรักของเขา คือการเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ใช้เวลา ค่อยๆ ปรับและเข้าใจกัน ความคิดเดียวกันนี้เอง คุณวุธก็นำมาใช้กับการเลี้ยงลูกสาวตัวน้อยของเขาด้วย
“ช่วงเดือนแรกที่ลูกคลอดออกมา แทบไม่มีเวลาได้เจอหน้าลูกเลย เพราะอยู่กองถ่ายตลอด แต่พอหลังจากงานปิดกล้องแล้ว ก็พยายามขอหยุดพักเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่กับลูกมากขึ้น จนพอลูกโตขึ้น สามารถพาไปไหนมาไหนกับเราได้ด้วย ก็พยายามที่จะพาเขาไปด้วย เพราะไม่อยากให้ลูกอยู่แต่ในบ้าน ในห้องสี่เหลี่ยม ก็พาไปดูต้นไม้ ไปสวนรถไฟ ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ เวลาไปวิ่งตอนเช้าก็พาลูกไปด้วย ให้ลูกอยู่ในรถเข็น หรือบางครั้งก็พาไปบ้านปู่ย่าตายาย ซึ่งทางตายายอยู่จันทบุรี ใกล้หน่อย เราก็ไปบ่อย ส่วนทางปู่ย่าอยู่พัทลุง เราก็หาเวลาไป โดยไปแบบค่อยๆ ขับรถ แวะพักบ้าง แวะหัวหินให้ลูกได้สัมผัสทะเล ให้เท้าเขาได้ย่ำทราย ย่ำทะเล เป็นการเรียนรู้ ลูกก็จะตื่นเต้น เป็นการกระตุ้นพัฒนาการของเขาด้วย หรืออย่างกิจกรรมที่เคยทำกันสองคน เช่น วาดรูป พอมีลูก เราก็วาดรูปกันสามคน ให้ลูกได้จับดินสอ พู่กันบ้าง ให้เขาได้เรียนรู้สี ได้เรียนรู้การใช้กล้ามเนื้อต่างๆ ได้เคลื่อนไหว”
และเพราะคุณวุธมีพื้นฐานการเรียนศิลปศึกษา ทำให้เขานำมาปรับใช้ในการเลี้ยงลูกด้วย
“จริงๆ ต้องยอมรับว่าเป็นเรื่องใหม่มากในการเลี้ยงเด็กแรกเกิด แม้ว่าเราจะเรียนครู แต่ก็สอนเด็กประถม เด็กโต เด็กเล็กๆ อย่างนี้จึงถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับเราที่เราก็ต้องเรียนรู้เหมือนกัน ในฐานะที่เรียครู เราก็ต้องศึกษาหาความรู้ใหม่ๆ เพื่อรับมือกับประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ แบบนี้ ต้องหาหนังสืออ่าน หาข้อมูล ให้รู้ว่าระยะกี่วัน กี่เดือน เด็กจะมีพัฒนาการอย่างไร และเราต้องเตรียมอะไรเพื่อให้เขาเรียนรู้ อย่างตอนนี้สังเกตว่าลูกจะสนใจอะไรที่เคลื่อนไหว เวลาเห็นต้นไม้ ลมพัดใบไม้ก็จะสนใจมองดูอยู่ได้นาน หรืออย่างตอนนี้แขนขาเขาจะขยับตลอดเวลา ตอนเช้าเราก็จะพยายามนวดแล้วบอกเขาว่า นี่คือนิ้วเท้านะ นี่ท้อง นี่หลัง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้แค่ไหน แต่เราพยายามที่จะสื่อสารกับเขา ทำให้เขาเกิดพัฒนาการ”
อีกสิ่งที่คุณวุธเรียนรู้จากการเลี้ยงลูก คือ
“ตอนนี้รู้เลยว่า เราดื้อยังไง แล้วพ่อแม่จะรู้สึกอย่างไร และมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเลี้ยงคนคนหนึ่งให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิด มีทักษะที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้ โดยไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน และทำให้เรารู้ว่า เราโชคดีที่พ่อแม่ดูแลเรามาดีขนาดนี้ มีคนรอบข้างที่คอยเตือนคอยบอกว่าสิ่งนั้นดี สิ่งนั้นไม่ดี ทำให้เรามีโอกาสที่ดีในสังคมได้อย่างทุกวันนี้”
อาจเรียกได้ว่า เลี้ยงลูกโดยให้ลูกได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ ในขณะเดียวกันก็เรียนรู้และเข้าใจชีวิตมากขึ้นจากการเลี้ยงลูกนั่นเอง
“ช่วงเดือนแรกที่ลูกคลอดออกมา แทบไม่มีเวลาได้เจอหน้าลูกเลย เพราะอยู่กองถ่ายตลอด แต่พอหลังจากงานปิดกล้องแล้ว ก็พยายามขอหยุดพักเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่กับลูกมากขึ้น จนพอลูกโตขึ้น สามารถพาไปไหนมาไหนกับเราได้ด้วย ก็พยายามที่จะพาเขาไปด้วย เพราะไม่อยากให้ลูกอยู่แต่ในบ้าน ในห้องสี่เหลี่ยม ก็พาไปดูต้นไม้ ไปสวนรถไฟ ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ เวลาไปวิ่งตอนเช้าก็พาลูกไปด้วย ให้ลูกอยู่ในรถเข็น หรือบางครั้งก็พาไปบ้านปู่ย่าตายาย ซึ่งทางตายายอยู่จันทบุรี ใกล้หน่อย เราก็ไปบ่อย ส่วนทางปู่ย่าอยู่พัทลุง เราก็หาเวลาไป โดยไปแบบค่อยๆ ขับรถ แวะพักบ้าง แวะหัวหินให้ลูกได้สัมผัสทะเล ให้เท้าเขาได้ย่ำทราย ย่ำทะเล เป็นการเรียนรู้ ลูกก็จะตื่นเต้น เป็นการกระตุ้นพัฒนาการของเขาด้วย หรืออย่างกิจกรรมที่เคยทำกันสองคน เช่น วาดรูป พอมีลูก เราก็วาดรูปกันสามคน ให้ลูกได้จับดินสอ พู่กันบ้าง ให้เขาได้เรียนรู้สี ได้เรียนรู้การใช้กล้ามเนื้อต่างๆ ได้เคลื่อนไหว”
และเพราะคุณวุธมีพื้นฐานการเรียนศิลปศึกษา ทำให้เขานำมาปรับใช้ในการเลี้ยงลูกด้วย
“จริงๆ ต้องยอมรับว่าเป็นเรื่องใหม่มากในการเลี้ยงเด็กแรกเกิด แม้ว่าเราจะเรียนครู แต่ก็สอนเด็กประถม เด็กโต เด็กเล็กๆ อย่างนี้จึงถือเป็นเรื่องใหม่สำหรับเราที่เราก็ต้องเรียนรู้เหมือนกัน ในฐานะที่เรียครู เราก็ต้องศึกษาหาความรู้ใหม่ๆ เพื่อรับมือกับประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ แบบนี้ ต้องหาหนังสืออ่าน หาข้อมูล ให้รู้ว่าระยะกี่วัน กี่เดือน เด็กจะมีพัฒนาการอย่างไร และเราต้องเตรียมอะไรเพื่อให้เขาเรียนรู้ อย่างตอนนี้สังเกตว่าลูกจะสนใจอะไรที่เคลื่อนไหว เวลาเห็นต้นไม้ ลมพัดใบไม้ก็จะสนใจมองดูอยู่ได้นาน หรืออย่างตอนนี้แขนขาเขาจะขยับตลอดเวลา ตอนเช้าเราก็จะพยายามนวดแล้วบอกเขาว่า นี่คือนิ้วเท้านะ นี่ท้อง นี่หลัง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเขาจะรับรู้แค่ไหน แต่เราพยายามที่จะสื่อสารกับเขา ทำให้เขาเกิดพัฒนาการ”
อีกสิ่งที่คุณวุธเรียนรู้จากการเลี้ยงลูก คือ
“ตอนนี้รู้เลยว่า เราดื้อยังไง แล้วพ่อแม่จะรู้สึกอย่างไร และมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะเลี้ยงคนคนหนึ่งให้เติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่มีความคิด มีทักษะที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้ โดยไม่ทำให้ตัวเองและคนอื่นเดือดร้อน และทำให้เรารู้ว่า เราโชคดีที่พ่อแม่ดูแลเรามาดีขนาดนี้ มีคนรอบข้างที่คอยเตือนคอยบอกว่าสิ่งนั้นดี สิ่งนั้นไม่ดี ทำให้เรามีโอกาสที่ดีในสังคมได้อย่างทุกวันนี้”
อาจเรียกได้ว่า เลี้ยงลูกโดยให้ลูกได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ ในขณะเดียวกันก็เรียนรู้และเข้าใจชีวิตมากขึ้นจากการเลี้ยงลูกนั่นเอง